Typical Czech...

Het Praagse (en zeker het Tsjechische) volk heeft natuurlijk aparte en andere gewoonten dan ons…. Hierbij een kleine opsomming van zaken die me zijn opgevallen:

Het eten:

• Meestal roasted, baked of fried. Fat+sweet (wat ik trouwens vreselijk vind, ik hou meer van salt)
• Look doseren lukt hun niet. Misschien gebruiken ze het wel als smaalversterker
• “Dumplings” eten ze hier als vervanging van deegwaren. Naar mijn smaak niet zo
  geweldig. (witte, ovale vorm in het bord hieronder)

• Ze durven ook weleens créme-freche in je avondeten te gooien. Bij voorkeur op het vlees of in de saus. (zie het wit toefje in de saus op de linkerfoto...)
• Voor een “side-dish”(frietjes, rijst, brood,…) moet je hier ook meestal bijbetalen. De Tsjechen vinden een groot, bordvullend stuk vlees vaak voedzaam genoeg.

Het drinken:

• Tsjechië heeft de hoogste bierconsumptie per capita in de wereld.
• Standaard drinken ze hier halve liters die ongeveer 20-40 kronen (zo’n 80 eurocent-1.5 euro) kost.

Andere gewoontjes:

• Roken mag hier nog steeds overal. Zelfs op restaurant, waar de tafeltjes een meter v elkaar verwijderd zijn, mogen ze nog roken.
• Tsjechen stoken! Niet normaal hoe warm het hier overal is. Verwarming volle bak, totdat je er zelfs soms ziek en verkouden van wordt. Opwarming van de aarde? Nog nooit van gehoord…
• Mode: zeer lage jeansen met als gevolg dat immense bilspleten zichtbaar worden. Niet echt een streling voor het oog. Ook de kapsels zijn hier nogal vreemd. Roze mesjen (juiste spelling?) is hier niet abnormaal.
• Hun talenkennis is niet geweldig. Wanneer je ze dan duidelijk maakt dat je geen Tsjechisch spreekt maar wel duits of engels, beginnnen ze zéér traag en luid te babbelen, met het gedacht dat je ze dan wel verstaat.
• “Buitenlanders” zijn hier niet zoooo geliefd.
• Dag en nacht zit er aan de receptie een oude vrouw/man die alles controleert. Dus als je na 2u je accomodatiekaart niet op zak hebt, blijf je buiten slapen. De vrouw/man in kwestie slaapt in een kotje achter de receptie dus wanneer je na 2u thuiskomt, moet je bellen om dan ze uit hun bed te zien komen met pyama en al…J. Ongelooflijk, euhm, vervreemdend om te zien!
• ….
  

Er zullen nog zo wel weetjes zijn, maar dit zijn de meest belangrijke (voor mij dan toch)….

Groetjes,
Anouck

Berlin, Karlovy Vary and visitors...

Als ik zie hoe lang ik al niet meer geschreven heb, krijg ik een beetje het schaamrood op m'n wangen. Maar goed, zo val ik de mensen ook niet elke week lastig met die blogberichtjes ;).
Ik zal maar starten met m'n verhaaltjes waar ik geïndigd ben…
Een afgelopen maand was er oa de match Spanje-Belgie waarvoor we nr het centrum getrokken (en die we trouwens onderverdiend verloren hebben), keukenfeestjes met de erasmussers, 2 testen (waarvan eentje 60 procent en het ander 72 procent) en natuurlijk de citytrip naar Berlijn!

Vrijdag (17/10) zijn we aangekomen in ons hostelletje in Berlijn. Wat bleek? Ons ‘hostel’ was eerder op een tof en ruim appartement voor 9 personen met een keukentje, een terrasje en zelfs bad EN douche. ’s Avonds nog even Berlijn by night gaan bezoeken.
Zatertdag ‘vroeg’ opgestaan om wat sightseeing te gaan doen. Op Alexanderplatz Milan (een vriend uit Leuven die een jaar erasmus zit in Berlijn) ontmoet. Ik was heel blij hem te zien en we hadden er ineens een geweldige (en gratis) gids bij! Alexanderplatz, Funkturm (TV tower), Under der Linden, Berliner dom, de Reichstag, Brandenburgtower, station Hauptbahnoff, Kunsthaus Tacheles (mijn persoonlijke favoriet, een soort van arty-farty huis/tuin/gallerij, die ik al eerder met Lau had ontdekt) en nog veel meer bezocht. Het werd dus een stevige wandeling! ’s Avonds hebben we en heerlijke kaas-en wijnavond gedaan onder de erasmussers om erna uit te gaan in ‘Matrix’. Zondag zijn we dan nog naar de muur gegaan (east side gallery) en de gendarmenmarkt bezocht. Voordat we op de bus kropen zijn we nog naar de jongerenbeurt geweest in Kreuzberg, een aanrader en zeer goedkope cocktails!

Maandag aankomst om 6u en door zo weinig te slapen, heb ik eventjes de verkeerde rugzak uit de bus genomen. Paniek alom want ik heb mooi de rugzak van de paniekerige eigenaar teruggebracht maar mijn rugzak leek van de aarde verdwenen te zijn. Ik heb nog eens mogen ondervinden hoe behulpzaam de Tsjechen wel niet zijn. Maar na veel rondgebel en door de hulp van dat ene vriendelijke Tsjechische meisje, heb ik mijn rugzak die avond nog teruggevonden. Het meisje heb ik een groot pakket Belgische chocolade cadeau gedaan want je denkt ‘eind goed al goed’ maar voor in Tsjechië te zijn als ‘foreigner’ was het eigenlijk een mirakel dat ik mijn zak nog heb teruggekregen.

De volgende dag moest ik me dan ’s morgens uit mn bedje sleuren want door de stress en het tekort aan slaap, geraakte ik er echt niet uit. Dan toch om 8u op de metro geraakt maar ineens viel de metro stil in het midden van z’n traject. Wat bleek, een paar haltes verder had een man zich voor de metro gegooid. In een grootstad zoals Praag, is dat een ramp voor het openbaar verkeer. Ik heb nog nooit zoveel mensen bijeen gezien die vastzaten in de metrostations.

Het volgend weekend ben ik dan met Hannah en Joana (een Portugees meisje) naar Karlovy vary getrokken, een stadje op 2 u rijden van Praag. Het stadje was een mengeling van kitch, disneyland Parijs en sprookjesdorp. Na deze beschrijving zal iedereen waarschijnlijk van mening verschillen maar ik vond het heel erg mooi! Het is hét stadje van de spa’s en de warmwaterbronnen dus waren we wel verplicht om een sauna’tje en een zwemmeke te doen. De verpichting viel ons niet al te zwaar in een buitenzwembad op een temperatuur van 30°C wanneer het buiten 2°C was!

Niet veel erna is de bezoekers toevloed gekomen. Iets waar ik toch wel naar uitkeek!

Allereerst, mijn Laurensje. Meer als de eerste keer, heb ik enorm van zijn bezoek genoten. Begin oktober was alles hier nog zeer hectisch maar nu hebben we uitgebreid te tijd genomen om te genieten en bij elkaar te zijn. Die 5 dagen zijn voorbij gevlogen (30 okt-4nov).

Maar de volgende avond stonden mijn ouders alweer voor de deur. Met hen heb ik vooral kunnen genieten van de luxe. Eindelijk is gezond en goed gegeten in zalig restaurantjes (Aria Hotel, Kampa Park en Essensia, stuk voor stuk aanraders). Na twee maanden ben ik ook nog met de mama gaan shoppen, ik was zo blij als een klein kindje die een lolly krijgt.
Vrijdagavond (08/10) zijn we dan naar Kamikaze (een all-inclusive club) geweest. Om 5 u was ik terug op het Volha om om 6u mijn zusje en haar vrienden op te halen in Florenc (het busstation in Praag). Om half 8 ben ik dan uiteindelijk mijn bedje in kunnen kruipen om dan rond half 12 terug op te staan want de bio-irs arriveerden… Druk en vermoeiend maar wel heel plezant! Yleni en Steven (mede-bio-irs) hebben al direct aan den lijve kunnen ondervinden hoe vriendelijk de Tsjechen wel niet zijn en hoe goed ze hun talen beheersen. Er was namelijk een hotelkamer geboekt maar de vriendelijk oude vrouw aan de receptie vond het papier niet, basta. Onderhandelen is niet echt mogelijk wegens de taalbarriére en de ongelooflijke onwil. De beste oplossing is dan een Tsjech aanklampen die je kan helpen en zo werd de volgende dag dit probleempje dan toch opgelost.
Na het restaurantje met de mama, papa en zus die avond, zijn we dan met de hele bezoekershoop naar een cocktailbar getrokken…
Zondag was rondleidingsdag (Charles bridge, de dom, de burcht, het gouden straatje,…)door het mooie Praag en het afscheid van de mama en papa, maandag en dinsdag had ik terug les. Dinsdag was het jammer genoeg allemaal voorbij. De bio-irs vertrokken rond de middag en na een pizzeria’tje met m'n zus en co, zijn ze om 22u ook vertrokken. Ik heb trouwens een ongelooflijk bedankingscadeautje gekregen van m'n zus en haar vrienden: een grote babouska (of hoe je het ook schrijft). Bij deze: nog eens dank je wel!

Nu is de rust teruggekeerd en ben ik stilletjesaan een beetje beginnen te studeren. Mijn examens beginnen namelijk al over 2 weken en eindigen 19/12.

(Jaja ik zal in januari voor 1 keer is niet moeten studeren!!).

Volgende week staat er nog wel een tripje naar Wenen op de agenda, waarover in mijn volgende blogberichtje(dat deze keer wat minder lang op zich zal laten wachten) meer.

P.s. De meeste foto's staan op facebook...

Dikke kus vanuit Praag, een stad waarop ik toch een beetje verliefd ben geworden…